بررسی هزینه فایده سم زدایی معتادان بالای 40 سال مراجعه کننده به انجمن خیریه احیائ انسانی (کنگره 60)

مقدمه:در طی دو دهه اخیر فعالیتهای مربوط به کاهش تقاضا وبویژه درمان و بازتوانی معتادان در ایران ارتقائ چشمگیری یافته است.هم اکنون آلترناتیوهای متعدد درمانی از جمله مراکز درمان سرپایی و بستری،روشهای پرهیز مدار و ایمان مدار از جمله معتادان گمنام و مراکز خیریه تولدی دوباره بصورت دارویی و غیر دارویی فعالیت می کنند.روش سم زدایی و درمان در جمعیت خیریه احیای انسانی(کنگره60)بصورت انحصاری بوده و با جایگزینی شربت تریاک و کاهش تدریجی آن( طی 11ماه)و همچنین گروه درمانی و معنویت درمانی می باشد. روش تحقیق:پژوهش مذکور مطالعه ای ، اقتصادی و توصیفی است که در مدت3 ماه (بدو ورود،یکماه و سه ماه بعد درمان) بصورت طولی و همگروهی انجام شده است.همچنین در این پژوهش کیفیت زندگی در سه نوبت بر اساس پرسشنامه استاندارد شدهsf36 مورد ارزیابی قار گرفته است.افراد در تحقیق شامل کلیه معتادان بالای 40سالی است، که به این انجمن جهت سم زدایی و درمان مراجعه نموده اند. انتخاب نمونه هابه روش نمونه گیری در دسترس بوده است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته اطلاعات جمعیت شناختی،وچک لیست بررسی وضعیت پرداخت هزینه های درمانی (پرداخت مستقیم و غیر مستقیم)به سیستم درمان می باشد،سپس داده ها با نرم افزار spssمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. یافته ها:از مجموع33نفر، 15 نفر بالای 50سال و3نفر بیشتر از60 بوده اند. ماده سوء مصرفی شامل تریاک با فراونی12نفر( 36.4%)، کراک و هروئین 14نفر(42.2%)،بالاتریندرصد شیوع را داشتند.میانگین ماهیانه هزینه سوء مصرف مواد برای هر نفر بطور متوسط 849/159تومان می باشد. بحث و نتیجه گیری: دربررسی هزینه فایده وبا توحه به کسر نهایی 058/0 و مبلغ خالص 474/774/16تومان پس انداز شده می توان نتیجه گرفت که از منظر هزینه فایده اقدامات درمانی و سم زدایی انجمن فوق الذکر بسیار اثربخش بوده است.در بخش دوم مطالعه و برای تمامی زیر مقیاسهای کیفیت زندگی،p value زیر 05/. گزارش گردیده است که نشانگر موثر بودن سم زدایی در ارتقائ کیفیت زندگی است.فقط برای دو سئوال "به نظر می رسد که من نسبت به دیگر افراد راحت تر مبتلا به بیماری می شوم"و "سلامتی من مثل دیگر افرادی است که می شناسم"نظر فرد در سه دوره تغییر نکرده است(value.219 p وvalue.130 p). شاید بتوان گفت که درمانهای کوتاه مدت بر روی تغییر"نگرش عمیق فرد نسبت به خود"شاید کم اثر باشد.وتغییر نگرش بنیادی و و عمیق نیاز به برنامه های بازتوانی طولانی مدت تری داشته باشد.